เคยดั้นด้นฝ่าฟันไปเมืองนอก
ต้องนั่งเครื่องบินออกสู่เวหา
แอบพกพริกเครื่องแกงแกล้งใส่มา
กลัวเป็นบ้าโหยหาบ้านเมื่อนานไกล
ถ้าไปเรียนหรือทำงานบ้านฝรั่ง
คงต้องปรับตัวยั้งขังตัวใหม่
ใจต้องยอมน้อมรับบ้านเมืองไกล
ประเทศใหม่ไม่เหมือนบ้านเมืองเรา
มาวันนี้ต้องปรับตัวกลัวโควิด
ทั่วทุกทิศผิดตากว่าวันเก่า
ต้องขังตัวช่วยกันให้บรรเทา
คนเต้นเร่าไม่เอาการเปลี่ยนแปลง
ใยร้อนรนจนบ้าว่านั่นนี่
ทั้งที่อยู่บ้านนี้ใช่ใครแกล้ง
ที่ในครัวมีน้ำปลาราคาแพง
อีกเครื่องแกงของชอบขอบใจจัง
ใช่ตะลอนนอนถนนคนแปลกหน้า
ใช่ต่างชาติต่างภาษาหน้าขึงขัง
ไปทางไหนขอข้าวได้ไม่อินัง
เหนื่อยก็นั่งพักร่มไม้ใต้บารมี
ท่านทรงสอนให้พอเพียงเลี้ยงตัวรอด
ของสุดยอดแห่งชีวิตคิดดูนี่
ผักปูปลาอาหารมากมายมี
อีกคนดีมีล้นบนแผ่นดิน
ใยโวยวายว่าจะตายต้องได้อีก
เงินกระผีกหลังตู้เย็นเห็นเป็นหมิ่น
ถ้าลองวางทางพระละให้ชิน
ก็มีกินเรื่อยไปไม่อดตาย
--นลินมณี---
๙. พฤษภาคม. ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น