จบความหมายสมมติมนุษย์โลก

เมื่อโลกพักเยกโยกมาหยุดนิ่ง
สรรพสิ่งจึงไหวติงแค่รู้ไหว
ที่เคยวุ่นวอกแวกก็แตกไป
ที่เคยให้ค่าแพงลงแดงตาย
จบความหมายสมมติมนุษย์โลก
สิ้นสุขโศกแบบเก่าให้เบาหาย
ปลิดใบร่วงหมดช่วงในยุคปลาย
หมดความหมายหลายหมายที่หมายตา
กลับมาอยู่นิ่งเงียบเรียบเรียบตอบ
เป็นทางชอบชีวิตจิตสง่า
หายใจลึกนึกดีมีปัญญา
กินแค่พอรู้ค่าว่าได้กิน
พูดแค่พอรู้จำในคำพูด
ที่กราวรูดลงแดงตะแคงดิ้น
คือจิตพล่านนานไปคงได้ชิน
นิจสินจำศีลทั้งเมืองแมน
แล้วแย้มพรายหลายคนบนโลกซ่อน
ที่เดิมซอนซุกตัวเหมือนชั่วแล่น
แต่แท้คือชีวิตติดคำแคลน
ก็ฉายตัวทั่วแดนถ้าแม้นมี
ที่เคยผิดติดดินกินโป่งป่า
ก็พ้นคำครหาว่าคนผี
ถึงคราวอดน้ำลดหมดครั้งนี้
ปลามากมีเกินมดจะอดปลา

---นลินมณี---
๗. พฤษภาคม  ๒๕๖๓