วันอังคารที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2562

กราบเม็ดทราย


ไปนั่งดื่มด่ำธรรมชาติอยู่ปากแม่น้ำเวฬุกับพี่หน่อง เนิ่นนาน รู้ว่าทรายไทยเราหายไปไหน นลินมณีกรีดเสียงจากก้นบึ้งใจให้คุณ ๆ อ่านแล้วคุณรู้ไหมว่าใครพรากทรายและดินของเราไป

----------------------------------------------------------------------------------------------
 กราบเม็ดทราย

บรรพชนคนบกยกตีนเสา
จึงแต่งฟากตั้งเส้าเอาจากแขวน
แต่ละเรินไม่เกินคนไม่ทนแคลน
เป็นดินแดนสทิงพระระโนดนาม

มีเนื้อนาปลาโสดโลดโจนแล่น
มีผืนทรายผึ่งแผ่นเผื่อไผ่หนาม
ตาลโตนดเจ็ดชั่วโคตรคันนางาม
ทะเลครามรามเรืองเรื่องเมืองไกล

ว่าอีกฟากภาคต่อตอเลสาบ
เม็ดทรายทราบความประสงค์คงคาใหญ่
ที่ละลายเขาบรรทัดมาวัดใจ
จึงชวนกันมากองไว้ให้แผ่นดิน

เขาบรรทัดสะกัดตนเมื่อฝนมา
ทะเลสาบกักท่ารอทรายหิน
แม่น้ำโขงช่วยเชื่อมโยงเป็นอาจิณ
ด้วยเรี่ยวแรงที่ชาชินไม่สิ้นเปลือง

สิ้นขาดกันวันนี้แล้วละอองทราย
ที่เคยไหลไม่สิ้นสายละลายเนื่อง
พรากแผ่นดินสองทะเลให้ขืนเคือง
จำจบเรื่องแผ่นดินบกให้ตกใจ

กราบเม็ดทรายสายหิมะในอดีต
ที่ติดตีนให้เล่นขีดตั้งเตไต่
เขาพรากคนพรากปลาและป่าไป
พรากแผ่นดินที่เคยใกล้ให้ไกลกัน

---นลินมณี---
๕ ธันวาคม ๒๕๖

วันอาทิตย์ที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2562

ลิงกินหญ้าที่เขาแหลมหญ้า ระยอง

เมืองผีนำ

เมืองผีนำ

ทะเลเพลิงพล่านพลุ่งพุ่งขึ้นฟ้า พวกผีห่าเริงระบำทำโขลงเขลง
ฉลองชัยในระยำที่ทำเอง ถึงคราวเพลงดงนักเลงได้อวดตัว

พวกผีป่าอวดท่าเต้นทะเล้นหน้า ทุกป่าช้าพากันออกมาหลอกยั่ว
ฉลองชัยในเมืองมัวยามชั่วแล่น หักขาแขนแสนกลให้คนเห็น

ทะลึ่งตึงขมึงตาประสาเวร ผีรำเล่นเย็นใจในไฟเติม
ซึ่งผุดบานตระการตาสุดฟ้าขอบ ล้วนรายแต่กงจักรที่บานเพิ่ม

เตลิดขวัญสั่นกระจายคล้ายดังเริม แล้วก็เริ่มเสริมท่ารำซ้ำทางพราย
ไม่อยากเห็นไม่อยากมองก็ต้องเห็น ไม่อยากเกี่ยวไม่อยากเป็นในเส้นสาย

ขยะแขยงความเกี่ยงข้อถ้าต้องกาย กลัวชินชาจนละม้ายท้ายยอมกลืน
ต้องกัดลิ้นไม่กินซ้ำคำขยาด กลัวไม่อาจจะทานทัดและขัดขืน

กลัวจะล้มก้มตามแม้ยามยืน และลุกตื่นมาชื่นรำทำท่ากัน
ประคองใจไม่ให้ไหวในอำนาจ กลัวผึงขาดแล้วสาดรำทำท่านั่น

หรือต้องดับกำจัดตนให้พ้นมัน และหลับฝันถึงวันที่ไม่มีจริง

-- นลินมณี--- ๕ ตุลาคม ๒๕๖๒

วันพฤหัสบดีที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2562

เมื่อมีแสงตะวันฉายที่ปลายฟ้า

เมื่อมีแสงตะวันฉายที่ปลายฟ้า
ตื่นลืมตามาสวมบทตามกฏหมู่
รอบรูหนอนต่างย้อนเบียดเสียดรอบรู
แล้วก็กรูมาไต่ตอมล้อมรอบตัว
บ้างก็เรื่องของเขาเราต้องเกี่ยว
บ้างก็เรื่องนิดเดียวแต่เรื่องใหญ่
บ้างก็เรื่องของเราเขาเข้าไป
บีบหัวใจดาลเดือดเลือดพุ่งแรง
ต้องปิดเสียงรับสายคล้ายหูหนวก
ปิดจอมปลวกรูหนอนที่หลอนแสง
นั่งมองตนคนเก่าที่รักแพง
แล้วก็แกล้งหลับลงตรงหัวใจ
ฟังแค่เสียงน้ำไหลในเส้นเลือด
ดมคาวเชือดเดือดดิ้นในกลิ่นไส้
มองความมืดในมโนโผล่อะไร
วิ่งเข้ามาแล้วจากไปในจอดำ
มีกี่เรื่องเปลืองใจให้จำแบก
มีกี่เรื่องที่ต้องแลกกับเสียงร่ำ
มีกี่เรื่องเปลืองมือหากยื้อทำ
มีกี่กรรมซ้ำซ้อนยอกย้อนวน
เมื่อมีแสงตะวันฉายที่ปลายฟ้า
ถึงเวลาหลับตาลงอีกหน
มองหาดาวในมโนที่โผล่พ้น
กระจ่างล้นละลานตาคาหน้าจอ

---นลินมณี--- ๒๖กันยายน๒๕๖๒

วันศุกร์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2562

แรงบันดาลใจจากShel Silverstein





เธอยืนคว่ำหน้าง้ำในเงาน้ำ
ทุกเช้าค่ำทำหน้าว่าเป๋อเหรอ
ช่างน่าขันทุกวันที่พบเธอ
ใครนะเออหัวทิ่มจิ้มหัวตรง
หรือเป็นฉันน่าขันที่หัวโด่
เธออาจโต้ว่าคือฉันฝ่ายที่หลง
แท้ทุกวันคือฉันเองทิ่มหัวลง
จิ้มบนฟ้าที่คว่ำวงในโลกเธอ

--นลินมณี-
-29 มีนาคม 2562--
--แรงบันดาลใจจากShel Silverstein---

วันเสาร์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2562

ฉันไม่เลือกคนชั่วกลัวมือเปื้อน

วิสา คัญทัพ เขียนกลอนที่มีวรรคทองสุดท้ายว่า
เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

ไปเลือกตั้งกันเถิดจ้า ประชาธิปไตยอยู่ในมือคุณ วันนี้ผมบอกได้ว่าพลังประชาชนชาวไทยจะแสดงให้โลกเห็นว่าเราคิดอะไร

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ฉันไม่เลือกคนชั่วกลัวมือเปื้อน ไม่เลือกคนงำเงื่อนไม่ชัดแจ้ง
แม้ไม่มีที่ดีพอต่อเมืองแรง ก็แสดงสิทธิ์เสียงไม่เลี่ยงตน

เลือกคนที่มีใจให้แก่ชาติ ตรึงอำนาจคนชั่วกลัวมันปล้น
แม้จนยากลำบากก็อยากทน แต่ทุกหนต้องคือเขตประเทศไทย

--นลินมณี--อาทิตย์24 มีนาคม2562--
วันเลือกตั้งแห่งประเทศไทย-


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตะวันสวยงามช่วยด้วยไม้ต้น
ประกอบตนบนฟ้าทาทาบให้
ตะวันเดิมดูต่างห่างกันไป
ขึ้นอยู่ว่าส่องที่ไหนและใครมอง

---นลินมณี----
อาทิตย์24 มีนาคม2562
วันเลือกตั้งแห่งประเทศไทย
เพชรบุรี