กราบเม็ดทราย

ไปนั่งดื่มด่ำธรรมชาติอยู่ปากแม่น้ำเวฬุกับพี่หน่อง เนิ่นนาน รู้ว่าทรายไทยเราหายไปไหน นลินมณีกรีดเสียงจากก้นบึ้งใจให้คุณ ๆ อ่านแล้วคุณรู้ไหมว่าใครพรากทรายและดินของเราไป

----------------------------------------------------------------------------------------------
 กราบเม็ดทราย

บรรพชนคนบกยกตีนเสา
จึงแต่งฟากตั้งเส้าเอาจากแขวน
แต่ละเรินไม่เกินคนไม่ทนแคลน
เป็นดินแดนสทิงพระระโนดนาม

มีเนื้อนาปลาโสดโลดโจนแล่น
มีผืนทรายผึ่งแผ่นเผื่อไผ่หนาม
ตาลโตนดเจ็ดชั่วโคตรคันนางาม
ทะเลครามรามเรืองเรื่องเมืองไกล

ว่าอีกฟากภาคต่อตอเลสาบ
เม็ดทรายทราบความประสงค์คงคาใหญ่
ที่ละลายเขาบรรทัดมาวัดใจ
จึงชวนกันมากองไว้ให้แผ่นดิน

เขาบรรทัดสะกัดตนเมื่อฝนมา
ทะเลสาบกักท่ารอทรายหิน
แม่น้ำโขงช่วยเชื่อมโยงเป็นอาจิณ
ด้วยเรี่ยวแรงที่ชาชินไม่สิ้นเปลือง

สิ้นขาดกันวันนี้แล้วละอองทราย
ที่เคยไหลไม่สิ้นสายละลายเนื่อง
พรากแผ่นดินสองทะเลให้ขืนเคือง
จำจบเรื่องแผ่นดินบกให้ตกใจ

กราบเม็ดทรายสายหิมะในอดีต
ที่ติดตีนให้เล่นขีดตั้งเตไต่
เขาพรากคนพรากปลาและป่าไป
พรากแผ่นดินที่เคยใกล้ให้ไกลกัน

---นลินมณี---
๕ ธันวาคม ๒๕๖