เมืองผีนำ

เมืองผีนำ

ทะเลเพลิงพล่านพลุ่งพุ่งขึ้นฟ้า พวกผีห่าเริงระบำทำโขลงเขลง
ฉลองชัยในระยำที่ทำเอง ถึงคราวเพลงดงนักเลงได้อวดตัว

พวกผีป่าอวดท่าเต้นทะเล้นหน้า ทุกป่าช้าพากันออกมาหลอกยั่ว
ฉลองชัยในเมืองมัวยามชั่วแล่น หักขาแขนแสนกลให้คนเห็น

ทะลึ่งตึงขมึงตาประสาเวร ผีรำเล่นเย็นใจในไฟเติม
ซึ่งผุดบานตระการตาสุดฟ้าขอบ ล้วนรายแต่กงจักรที่บานเพิ่ม

เตลิดขวัญสั่นกระจายคล้ายดังเริม แล้วก็เริ่มเสริมท่ารำซ้ำทางพราย
ไม่อยากเห็นไม่อยากมองก็ต้องเห็น ไม่อยากเกี่ยวไม่อยากเป็นในเส้นสาย

ขยะแขยงความเกี่ยงข้อถ้าต้องกาย กลัวชินชาจนละม้ายท้ายยอมกลืน
ต้องกัดลิ้นไม่กินซ้ำคำขยาด กลัวไม่อาจจะทานทัดและขัดขืน

กลัวจะล้มก้มตามแม้ยามยืน และลุกตื่นมาชื่นรำทำท่ากัน
ประคองใจไม่ให้ไหวในอำนาจ กลัวผึงขาดแล้วสาดรำทำท่านั่น

หรือต้องดับกำจัดตนให้พ้นมัน และหลับฝันถึงวันที่ไม่มีจริง

-- นลินมณี--- ๕ ตุลาคม ๒๕๖๒