เธอยืนคว่ำหน้าง้ำในเงาน้ำ
ทุกเช้าค่ำทำหน้าว่าเป๋อเหรอ
ช่างน่าขันทุกวันที่พบเธอ
ใครนะเออหัวทิ่มจิ้มหัวตรง
หรือเป็นฉันน่าขันที่หัวโด่
เธออาจโต้ว่าคือฉันฝ่ายที่หลง
แท้ทุกวันคือฉันเองทิ่มหัวลง
จิ้มบนฟ้าที่คว่ำวงในโลกเธอ
--นลินมณี-
-29 มีนาคม 2562--
--แรงบันดาลใจจากShel Silverstein---
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น