บานไม่รู้โรยป่า

มีสมุนไพรใกล้ตัวอยู่ต้นหนึ่งที่ผมเพิ่งรู้จักมาได้สองสามปี เหตุก็มาจากวันหนึ่งอาเขยผมเห็นลุงแก่ ๆ มาเดินเก็บหญ้าอยู่ริมทาง  อาเขยผมก็สัมภาษณ์อีตาลุงว่ามาท่อม ๆ เก็บหญ้าไปทำไม แกบอกมาเก็บดอก "บานไม่รู่โรยป่า" ไปชงน้ำกิน เสร็จแล้วแกก็ยื่นต้นมันให้ดู แกบอกว่าแกเป็นคนอีสานหรือใต้จำได้ไม่ถนัด แถวบ้านแกใช้ต้น ดอกและรากตากแห้งมาต้มน้ำกิน โรคภัยไม่มาถามหาแกแก่มากแล้วก็ยังแข็งแรงปึ๋งปั๋งดี ประสบการณ์สำคัญคือญาติแก่ป่วยอยู่โรงพยาบาลอาการหนักเสมหะเต็มปอด แกเอาน้ำต้มนี่ค่อย ๆ ทยอยหยอดให้กิน เสลดหลุดออกมาเยอะมาก ๆ จนญาติแกหายเป็นปกติ

ต้นเป็นอย่างไรผมถ่ายรูปมาให้คุณดูด้านล่างนี้จ้ะ

หลังฟังลุงโฆษณาอาเขยผมก็เก็บ "บานไม่รู่โรยป่า" มาต้มกินมั่ง ปรากฏผลดีตามคำตาลุง คือปัสสาวะดีไม่มีติดขัด ปัสสาวะขาว ใส ไม่ต้องออกแรงเบ่ง ขับเสลดเป็นเลิศ และร่างกายแข็งแรงดีมาก ๆ
ลองเสริชกูเกิ้ลดูบางตำราว่าแก้เบาหวานได้อีกด้วย ผมในฐานะนักดื่มชาลองเอามาต้มกินแล้วทั้งสีทั้งกลิ่นดีทีเดียวเลยจ้ะ คือถึงเขาจะขึ้นเรี่ยดินเขาก็เป็นดอกไม้ มีกลิ่นหอมของดอกไม้ เหมือนเราต้มดอกเก็กฮวยแล้วได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ สรรพคุณดีอย่างนี้เข้าตำราว่ากินไปนาน ๆ ตาคุณจะดีอีกขึ้นอีกด้วย

วิธีเก็บก็ง่าย ๆ เลยจ้ะ  คุณถอนเขาทั้งราก เก็บมาทั้งรากต้นดอก เอามาล้างน้ำหลาย ๆ น้ำให้หมดดิน เอามาตากแดดให้แห้งเก็บไว้ได้นานเป็นปี ภาพด้านล่างนั่นเป็นแบบตากแดดแล้ว อาผมเขาเก็บมาให้ เวลาต้มคุณก็ใส่น้ำให้ท่วมต้มให้เดือดสักสามนาทีห้านาทีให้รสและกลิ่นออกมา กินอุ่น ๆ สักครึ่งแก้วก่อนนอน หรือจะกินต่างน้ำชาก็ได้ไม่ว่ากัน ยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพง คุณประหยัดสตางค์ในการซื้อชาและได้สุขภาพดีกลับมาด้วยแบบนี้ดีเลยจ้า