กดเสรี
ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว
แต่ฉันก้าวเข้าสู้เพื่อผิวสี
เพราะมีเพื่อนมากมายเป็นคนดี
ที่ผิวมีความต่างห่างไกลกัน
คนรุ่นก่อนทำผิดติดตัวมาก
ปล้นแผ่นดินเอาจากผิวต่างนั่น
คนพื้นเมืองถูกฆ่าวันต่อวัน
บรรพชนฉันปั้นเรื่องเมืองเสรี
ความอยากได้ใคร่มีมันล้นพ้น
จับมาล้นลำเรือไม่เหลือที่
นอนทับก่ายแรมเดือนตายก็มี
นับให้คนผิวสีไม่ใช่คน
มาเป็นทาสงานไร่ฝ้ายตายก็ทิ้ง
แล้วความจริงก็ปรากฎทุกแห่งหน
ว่าคนดำคนแดงที่ทุกข์ทน
ก็เหมือนตนทุกอย่างไม่ต่างเลย
แล้วคนเหลืองก็เข้าเมืองแห่งเสรี
ความเท่าเทียมเทียมเทียมนี้มีเฉลย
ว่าแท้แล้วทุกอย่างต่างลงเอย
เหมือนอย่างเคยเหยียดสีไม่มีเทียม
ประวัติศาสตร์วาดไว้ให้ย้อนนึก
ไม่รู้สึกรู้สาหรือว่าเขียม
คนยังคงกดขี่ไม่มีเจียม
ซ้ำยังเสี้ยมสอนกันให้มันพัง
เสรีภาพอาบยาพิษติดชนัก
ทิ่มปฏักกดขี่ไม่มีหวัง
รากคนขาวถูกกดขี่อย่างจริงจัง
เรื่องเบื้องหลังครั้งก่อนจนอ่อนเพลีย
คนมั่งมีเจ้าของที่ในยุโรป
ต่างก็โลภสร้างปราสาทประสาทเสีย
ความฟุ้งเฟ้อเกียรติกามมันลามเลีย
กิโยตินกินเสียศีรษะทราม
ตัดหัวทิ้งแต่รกเรื้อในเชื้อราก
คนหมู่มากยังอยากอยู่ไม่รู้ข้าม
ต่างตักตวงมือขาวยื้อยาวตาม
ใครสาวได้ใช้นามประชาธิปไตย
แต่จริงแท้มีแค่คนกระจุกหนึ่ง
จนปราสาทการค้าจึงถึงวันไหม้
เครื่องบินชนป่นปี้เพื่อสิ่งใด
ถ้าไม่ใช่ออกปล้นเป็นโจรโลก
ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว
เมื่อสืบสาวก็ร้าวสุดไม่หยุดโศก
ขาวเหยียบขาวจึงอพยพมาเสี่ยงโชค
ในดินแดนอุปโลกย์โลกเสรี
---นลินมณี---
๕ มิถ6นายน ๒๕๖๓
ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว
แต่ฉันก้าวเข้าสู้เพื่อผิวสี
เพราะมีเพื่อนมากมายเป็นคนดี
ที่ผิวมีความต่างห่างไกลกัน
คนรุ่นก่อนทำผิดติดตัวมาก
ปล้นแผ่นดินเอาจากผิวต่างนั่น
คนพื้นเมืองถูกฆ่าวันต่อวัน
บรรพชนฉันปั้นเรื่องเมืองเสรี
ความอยากได้ใคร่มีมันล้นพ้น
จับมาล้นลำเรือไม่เหลือที่
นอนทับก่ายแรมเดือนตายก็มี
นับให้คนผิวสีไม่ใช่คน
มาเป็นทาสงานไร่ฝ้ายตายก็ทิ้ง
แล้วความจริงก็ปรากฎทุกแห่งหน
ว่าคนดำคนแดงที่ทุกข์ทน
ก็เหมือนตนทุกอย่างไม่ต่างเลย
แล้วคนเหลืองก็เข้าเมืองแห่งเสรี
ความเท่าเทียมเทียมเทียมนี้มีเฉลย
ว่าแท้แล้วทุกอย่างต่างลงเอย
เหมือนอย่างเคยเหยียดสีไม่มีเทียม
ประวัติศาสตร์วาดไว้ให้ย้อนนึก
ไม่รู้สึกรู้สาหรือว่าเขียม
คนยังคงกดขี่ไม่มีเจียม
ซ้ำยังเสี้ยมสอนกันให้มันพัง
เสรีภาพอาบยาพิษติดชนัก
ทิ่มปฏักกดขี่ไม่มีหวัง
รากคนขาวถูกกดขี่อย่างจริงจัง
เรื่องเบื้องหลังครั้งก่อนจนอ่อนเพลีย
คนมั่งมีเจ้าของที่ในยุโรป
ต่างก็โลภสร้างปราสาทประสาทเสีย
ความฟุ้งเฟ้อเกียรติกามมันลามเลีย
กิโยตินกินเสียศีรษะทราม
ตัดหัวทิ้งแต่รกเรื้อในเชื้อราก
คนหมู่มากยังอยากอยู่ไม่รู้ข้าม
ต่างตักตวงมือขาวยื้อยาวตาม
ใครสาวได้ใช้นามประชาธิปไตย
แต่จริงแท้มีแค่คนกระจุกหนึ่ง
จนปราสาทการค้าจึงถึงวันไหม้
เครื่องบินชนป่นปี้เพื่อสิ่งใด
ถ้าไม่ใช่ออกปล้นเป็นโจรโลก
ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว
เมื่อสืบสาวก็ร้าวสุดไม่หยุดโศก
ขาวเหยียบขาวจึงอพยพมาเสี่ยงโชค
ในดินแดนอุปโลกย์โลกเสรี
---นลินมณี---
๕ มิถ6นายน ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น