เครื่องฟอกอากาศแมนเนเจอร์ ManNature

ปอกส้มเช้ง

ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว

กดเสรี

ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว
แต่ฉันก้าวเข้าสู้เพื่อผิวสี
เพราะมีเพื่อนมากมายเป็นคนดี
ที่ผิวมีความต่างห่างไกลกัน

คนรุ่นก่อนทำผิดติดตัวมาก
ปล้นแผ่นดินเอาจากผิวต่างนั่น
คนพื้นเมืองถูกฆ่าวันต่อวัน
บรรพชนฉันปั้นเรื่องเมืองเสรี

ความอยากได้ใคร่มีมันล้นพ้น
จับมาล้นลำเรือไม่เหลือที่
นอนทับก่ายแรมเดือนตายก็มี
นับให้คนผิวสีไม่ใช่คน

มาเป็นทาสงานไร่ฝ้ายตายก็ทิ้ง
แล้วความจริงก็ปรากฎทุกแห่งหน
ว่าคนดำคนแดงที่ทุกข์ทน
ก็เหมือนตนทุกอย่างไม่ต่างเลย

แล้วคนเหลืองก็เข้าเมืองแห่งเสรี
ความเท่าเทียมเทียมเทียมนี้มีเฉลย
ว่าแท้แล้วทุกอย่างต่างลงเอย
เหมือนอย่างเคยเหยียดสีไม่มีเทียม

ประวัติศาสตร์วาดไว้ให้ย้อนนึก
ไม่รู้สึกรู้สาหรือว่าเขียม
คนยังคงกดขี่ไม่มีเจียม
ซ้ำยังเสี้ยมสอนกันให้มันพัง

เสรีภาพอาบยาพิษติดชนัก
ทิ่มปฏักกดขี่ไม่มีหวัง
รากคนขาวถูกกดขี่อย่างจริงจัง
เรื่องเบื้องหลังครั้งก่อนจนอ่อนเพลีย

คนมั่งมีเจ้าของที่ในยุโรป
ต่างก็โลภสร้างปราสาทประสาทเสีย
ความฟุ้งเฟ้อเกียรติกามมันลามเลีย
กิโยตินกินเสียศีรษะทราม

ตัดหัวทิ้งแต่รกเรื้อในเชื้อราก
คนหมู่มากยังอยากอยู่ไม่รู้ข้าม
ต่างตักตวงมือขาวยื้อยาวตาม
ใครสาวได้ใช้นามประชาธิปไตย

แต่จริงแท้มีแค่คนกระจุกหนึ่ง
จนปราสาทการค้าจึงถึงวันไหม้
เครื่องบินชนป่นปี้เพื่อสิ่งใด
ถ้าไม่ใช่ออกปล้นเป็นโจรโลก

 ฉันคนขาวผ่องผุดมนุษย์ขาว
เมื่อสืบสาวก็ร้าวสุดไม่หยุดโศก
ขาวเหยียบขาวจึงอพยพมาเสี่ยงโชค
ในดินแดนอุปโลกย์โลกเสรี
 
---นลินมณี---
๕  มิถ6นายน ๒๕๖๓

โลกจะดีจากนี้ให้รอหน่อย

โควัว

มีชีวิตอยู่เพื่อจากจากวันนี้
อยู่เพื่อวางทุกอย่างที่เคยห่วงหวง
ใช้ชีวิตกลางเรื่องจริงอิงเรื่องลวง
ตกติดบ่วงมัดตัวมัดหัวใจ

มัดความฝันความหวังต้องยั้งคิด
เหมือนตัวติดบ่วงแร้วแล้วเลือดไหล
ประคองตัวนิ่งนิ่งชิงหายใจ
ก่อนจะไร้อากาศขาดชีวิต

อยู่ให้รอดท่ามกลางพายุข่าว
คนปากยาวยุยงลงความผิด
โกลาหลจริงหนอมากมายพิษ
ทั้งโควิดโควัวมั่วมากมี


----------------------------------------------------------------------------------------------
ตายก่อนตาย

โลกจะดีจากนี้ให้รอหน่อย
จะค่อยค่อยเขียวชุมรุมหลากหลาย
จะค่อยค่อยใสนิ่งสาดอิงทราย
จะค่อยค่อยคลายควันอันปกคลุม

โลกจะเป็นโลกนั้นที่ฝันหา
อีกไม่นานป่าช้าจะรุมสุม
แผ่แผ่นดินฝังศพกลืนกลบคลุม
และมีเพียงสาวหนุ่มคนมีแรง

เพื่อโลกงามตามนั้นมันต้องจ่าย
ยอมทิ้งกายวันนี้ที่เข้าแข่ง
เพื่อเป็นหนึ่งในเวทีที่แสดง
หยุดยื้อแย่งแซงใครไปคว้าดาว

แล้วหายใจยาวยาวเพียงเข้าออก
ปิดวาจาไม่ต้องบอกหมดใจกล่าว
ทิ้งทุกอย่างก่อนต้องทิ้งให้ใจร้าว
ตายก่อนตายหนึ่งก้าวเพื่อก้าวไป

---นลินมณี---
๒๓. พฤษภาคม. ๒๕๖๓

เกี๊ยวกุ้ง มาทำเกี๊ยวกุ้งกันเถอะ