กราบแผ่นดินถินสยามยามวิกฤติ

ไม่ค่อยได้คุยกับพี่หน่องแต่จิ๊กกลอนมาดื้อ ๆ ตามสัญญาที่เคยให้กันไว้ แก้คำผิดนิดหน่อยแค่นั้นเองจ้ะ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กราบแผ่นดินถินสยามยามวิกฤติ
ผืนดินทองยังผลิตอาหารหมู่
ผักพื้นบ้านหลากย่านเถาเกินเรารู้
ล้วนกินได้มากมายครูผู้ปัญญา
ปัญญายิ่งจริงถือคืออาหาร
ถึงเรือนชานจัดสำรับคับค้อนหา
เป็นธรรมเนียมเจียมใจแต่ไหนมา
ยกน้ำท่ามาให้ใส่ใจดู

จึงกราบย่าตาทวดบรรพชน
ที่ยอมตายพลีตนปกป้องสู้
เอาตรงนี้ที่ตรงนี้เหมือนท่านรู้
ว่าเหมาะแก่การอยู่อย่างพอดี

มีทะเลมั่งคั่งสองฝั่งกว้าง
มีดินนาป่ายางอย่างเต็มที่
ผลไม้หอมหวานล้วนนานมี
ตลอดปีมีเผือกมันอันอุดม

กราบตีนปู่ตาย่ายายเทียดทวด
ที่คอยกวดกำชับสำรับสม
ให้จดจำการทำกินทุกถิ่นชม
ว่าครัวโลกนิยมขมเป็นยา

กราบแผ่นดินถิ่นนี้ที่อากาศ
แสนสบายทั้งชาติไม่พลาดท่า
ร้อนอุ่นเย็นพอดีตลอดมา
มีแดดกล้าฆ่าเชื้อเพื่อเมืองแมน

เมื่อโควิดพิชิตโลกโยกเมืองล่ม
นครจมล้มหายตายหมื่นแสน
แผ่นดินพ่อแผ่นดินแม่แก้เกมแทน
ปกลูกหลานหวงแหนแม้นตัวตาย

แม้ยายย่าลาไกลในผงฝุ่น
แต่บุญคุญยังแผ่อุ่นหนุนเป็นสาย
มรดกดินที่ให้ได้เพริดพราย
แผ่นดินฉายแสงทองปกป้องเรา

---นลินมณี---
๑๙เมษายน ๒๕๖๓